3 tips om een superzorgprofessional te worden
De herfstvakantie in Frankrijk begon voor onze jongste dochter met buikpijn die niet minder werd. Eerst brachten we een bezoek aan de plaatselijke huisarts, daarna aan de eerste hulp en vervolgens nog aan de afdeling Radiologie. Ik kon mijn zorgbril weer eens niet afzetten, dus hier de eenvoudige tips die jou als zorgprofessional naar grote hoogte stuwen.
Luisteren en serieus nemen
Ook al spreekt mijn dochter nauwelijks Frans, en ik maar een beetje, de Franse huisarts nam haar pijnklachten zeer serieus. Hij bevroeg haar over wanneer de pijn startte, waar ze pijn had, hoe de pijn voelde, of de pijn steeds even erg was en of ze koorts had. Daarnaast onderzocht hij haar buik. Hij gaf aan dat het beter was om een bloedonderzoek en echo in het ziekenhuis te doen, om zeker te weten dat het geen blaasontsteking is.
Het klinkt als iets makkelijks, luisteren en serieus nemen, maar hoe vaak luister je nou echt? Ik zal eerlijk zijn: ik doe mijn best, maar ik denk al heel snel te weten wat iemand wil vertellen en gooi dan een volgende vraag eruit. Of erger: mijn idee of mening over het onderwerp. Goed zwijgen is een kunst. Stiltes laten vallen voelt afschuwelijk, maar levert vaak enorm veel op.
Wat is hier de procedure?
Bij de eerste hulp aangekomen, stapten we in een andere wereld. Na registratie bij binnenkomst mochten we gaan zitten en kon het wachten beginnen. Er hing een tv-scherm waarop stond dat de gemiddelde actuele wachttijd ruim 1,5 uur was. Maar het was ons volstrekt onduidelijk wat de procedure was en dat maakt knap nerveus. Wat gaat er gebeuren? Moet ik iets doen, of juist niet? Kan ik snel even naar buiten om te appen (want geen bereik) of is dan onze beurt voorbij?
Na bijna 1,5 uur wachten mochten we naar binnen. Eenmaal binnen kreeg mijn dochter eerst een kort gesprek met, ik denk, een triage verpleegkundige. Zou ook best fijn zijn om te weten: wie heb je voor je, wat gaat ze doen en hoe past dat in de rest van het plaatje? Na opnieuw meting van gewicht en temperatuur werd ze naar het toilet gestuurd om een potje met urine te vullen. En moesten we weer in de wachtkamer plaatsnemen.
Na ruim een half uur wachten werden we opnieuw de eerste hulp ingeroepen. Nu werden er 5 buizen bloed afgenomen, die geanalyseerd zouden worden. Ook kreeg ze via het aangelegde infuus pijnmedicatie. En na nog weer 1,5 uur wachten kwam de uitslag (geen afwijkingen in bloedwaardes) en mochten we met een verwijzing voor een echo de volgende dag naar huis.
Als Nederlander in Frankrijk weet je uiteraard niet precies de procedures en gewoontes. Maar: geldt dat ook als je een aanvraag doet voor thuiszorg of wordt opgenomen in een verpleeghuis? Ik denk dat het ontzettend fijn is als je uitleg krijgt wat de werkwijze is, wat iemand kan verwachten en op welk moment. En dat kan in een korte mondelinge toelichting, maar een folder is ook fijn om later nog eens na te lezen.
Empathie
De volgende ochtend moesten we ons om 9.45 uur melden bij radiologie. Om erachter te komen dat afspraak met de echografist om 10 uur op de planning stond. In de wachtkamer van de afdeling radiologie werd soms een nummer omgeroepen (hadden wij niet) en soms een (onverstaanbare) naam. Om ruim 10.15 uur waren we aan de beurt voor de echo. De man van de echo besteedde veel werk aan de echo. Na ruim een kwartier constateerde hij geen blindedarmontsteking. Ik vroeg hem nog wat nu te doen: onze dochter lag immers wel te kronkelen van de pijn. Zijn antwoord? Er was niets aan de hand. Dus. Iedereen had wel eens buikpijn.
Mwa ja. Natuurlijk had hij gelijk. Maar hij had ook kunnen zeggen: ik zie hier gelukkig geen enkele aanwijzing voor een blindedarmontsteking. Mocht de pijn nog x dagen blijven, dan zou ik opnieuw bij de huisarts langsgaan.
Opgelucht gingen we terug naar ons vakantieadres. In de loop van de week verminderde gelukkig de buikpijn.
Heb jij door een eigen zorgervaring ook een tip voor je collega’s? Laat deze weten in de reacties!
Artikel geschreven door:
Hedwig Schlötjes-Belle
Hedwig Schlötjes is de gedreven oprichter van E-learning Made Easy. Door haar jarenlange ervaring in de zorg en als trainer, was zij van mening dat er in de zorg e-learning nodig is die uitgaat van de dagelijkse praktijk en leerbehoefte van de medewerkers. In 2018 werd de Leren=Leuk Academie gelanceerd, met daarin een complete leerlijn voor elk functieniveau. Benieuwd geworden? Kom hier meer te weten over Hedwig en haar team.
